Ik heb een facebookaccount en de afgelopen dagen heb ik tientallen bekende en minder bekende kennissen en vrienden zien beweren dat ze Charlie zijn. Dat was me eerder eigenlijk nooit zo opgevallen.
Daarom heb ik een aantal willekeurige paginas van die facebookvrienden eens grondig bestudeerd om te kijken of mij wellicht iets ontgaan is. Maar nee, er is er geeneen die eerder ook maar de geringste of meest bedekte toespeling heeft gemaakt op Charlie Hebdo of één van de aldaar werkende cartoonisten. Er is er ook niet één die ooit een cartoon heeft gedeeld waarop Mohammed of de Islam in de maling werd genomen. Charlie waren ze dus zeker niet.
Maar wellicht nu subiet geworden? Nou, nee. Want sinds de aanslag op de redactie van Charlie Hebdo hebben hooguit drie of vier van die would-be-Charlies op facebook een cartoon over de aanslag gedeeld. Ik heb ook geen prominente post gezien die de acties veroordeelt, of de Islam, de profeet of Al Qaida eens flink beledigt. Dat vinden de nieuwe would-be Charlies kennelijk niet nodig. Of wellicht toch een beetje eng? Maar goed, ze zijn in ieder geval solidair, toch? Jawel, maar dan toch wel die wat slappe nieuwe sociale-media-solidariteit: een voorgekauwde post leuk vinden en delen. Eigenlijk net zo iets als bidden: het is makkelijk, kost geen geld of moeite, geeft een goed gevoel, maar heeft geen enkel effect.
Ik kan me wel voorstellen dat Willem Holtrop stelt dat Charlie Hebdo kotst op dat soort nieuwe vrienden. En ik ben eigenlijk wel een beetje benieuwd hoe het al die nep-Charlies bevalt om het doelwit te zijn van de echte Charlie.
Ook m.b.v. wordpress.com heb ik een verklaring m.b.t. de gruwelijke aanslag geschreven.
Angstig kijk ik naar geweld.
Telkens weer blijkt dat ik mijn afschuw moeilijker kan verwoorden, laat staan dat ik er toekomstig geweld mee weet te voorkomen.
Bezorgde groet,