Stemmen

Omdat ik in het buitenland woon en toch wil stemmen, heeft de Nederlandse regering mij een stemformulier toegestuurd. Dat is afgelopen donderdag aangekomen en dat moet ik voor 4 september om 16.00 uur lokale tijd inleveren bij de ambassade te Panama stad wil mijn stem meetellen. Er moet dus snel een keuze gemaakt worden.

Een keuze waarbij ik de gebeurtenissen in de laatste week van de verkiezingscampagne dus niet meer mee kan wegen. Is dat erg? Nee hoor, want ik heb besloten om mijn keuze niet zozeer op partijprogramma’s te baseren alswel op het gedrag van de partijen in de afgelopen jaren. Politici die op landelijk niveau opereren zijn nu eenmaal machtsgeil, ze verkopen hun ziel en zaligheid om in de partijtop te komen. Heb je dat eenmaal gedaan, dan is het verkopen van partijstandpunten om maar aan de macht te mogen zijn (verantwoordelijkheid dragen, noemen die schurken dat) natuurlijk geen probleem meer. De vraag is niet zozeer welke programmapunten en principes politici willen verkopen alswel hoe goedkoop die principes zijn.

De PVV doet al haar standpunten in de uitverkoop als ze maar boerka’s, Polen en Euro’s mogen verbieden. Dat is wel erg goedkoop en bovendien ben ik het daarmee niet eens, dus die partij valt af. De VVD en het CDA hebben de afgelopen jaren met de PVV geheuld, dus die vallen ook af. Een liberaal of christen die bereid is om weg te kijken als er een Polen-meldpunt komt, of helpt schrijven aan een wet die alle gezichtsbedekkende kleding toestaat met uitzondering van de boerka, is geen christen of liberaal. Zo iemand is een benepen conservatief met het denkraam van een heremietkreeft, de visie van een pissebed en de ruggegraat van een kwal.

Datzelfde geldt voor de SGP. Die Van der Staaij stond meteen klaar om het kabinet te gedogen toen Brinkman uit de PVV stapte. Mits daar wat tegenover stond natuurlijk. Een scene waarbij ik onmiddelijk moest denken aan Izaak, Esau en een bord linzensoep. Gelukkig stapten er toen nog meer PVV-ers op, zodat het kabinet definitief klapte.

Groenlinks en D’66 vallen ook af, vanwege dat lente-akkoord. Alle deelnemers zijn trots dat ze ´verantwoordelijkheid hebben genomen´, maar de pijnlijke maatregelen worden pas ingevoerd na de verkiezingen ´als er dan nog politiek draagvlak is´en alle ondertekenaars  roepen dat ze bepaalde maatregelen na de verkiezingen terugdraaien. De kans dat het lente-akkoord de herfst haalt is bijna net zo groot als de kans dat ik de postcodeloterij win. Extra belastend voor Groenlinks is Kunduz; Kunduz nieuwe stijl doet nog het meest denken aan de politionele acties in Indonesië: het wordt weliswaar uitgevoerd door militairen, maar we noemen ze politieagenten, dus is het geen militaire actie.

Wat blijft er nog over? Wat klein grut ter rechter- en linkerzijde dat zich vooral druk maakt over cavias, kerken, rollators of hetzelfde vindt als D’66 maar dan met andere woorden, de SP en de PvdA. Ik heb niks met cavias, kerken, etc, dus zal het SP of PvdA moeten worden. Omdat de PvdA de enige partij is waar de helft van de kandidaten vrouw is (de rest komt niet boven de 35%), krijgen die mijn stem. Niet dat ik me veel illusies koester over de principes van die partij, het is vooral een stem tegen al die andere nóg onbetrouwbaardere partijen.