Het rapport van de commissie Deetman is gekarakteriseerd als niets ontziend. Dat rapport en de daders zijn helaas de enigen in deze hele affaire die nietsontziend zijn geweest. Alle andere partijen ontzien elkaar en vooral zichzelf zoveel mogelijk.
Het ergste zijn de Katholike kerk en het Kerkgenootschap. De geestelijken hebben ontzettende spijt en betreuren alles ten zeerste, maar hun verantwoordelijkheid nemen en opstappen, dat gaat net te ver. En ik heb ook nog niet gehoord dat een van de minimaal 105 nog levende schuldigen uit zijn ambt is gezet. Bischop De Korte meent zelfs dat de slachtoffers er niet op zitten te wachten dat hij opstapt. Hier is de wens waarschijnlijk de vader van de gedachte. Nu heeft een bisschop natuurlijk niet veel ervaring met vaderschap, dus dat is een min of meer begrijpelijke fout.
Veel erger is dat De Korte denkt dat het nu de taak van de Katholieke kerk is om de slachtoffers bij te staan. Dat getuigt van wel heel weinig inlevingsvermogen, of van een enorme arrogantie. Het is min of meer te vergelijken met Karadzick, die de overlevenden van Srebrenica aanbiedt om hen te helpen bij de verwerking van hun verdriet. Dat de kerken al hun morele gezag en hun status als steun en toeverlaat van armen en machtelozen met deze kwestie volledig verspeeld hebben, het is in het hoofd van De Korte niet opgekomen.
Simonis is net zo erg, zo niet erger. Nu hij niet meer kan ontkennen dat hij van seksueel misbruik in de kerk op de hoogte was, stelt hij dat hij mensen niet wilde misleiden. maar hij deed het toch. Het gebeurde gewoon, maar buiten zijn wil om. Een soort ‘deus ex machina’ kennelijk? Simonis stelt dat ‘In bestuurlijk opzicht blijkt ook onder mijn verantwoordelijkheid in een aantal gevallen niet adequaat gehandeld te zijn‘. Interessant hoe Simonis hier van de eerste naar de derde persoon overstapt en bovendien impliceert dat er gewoonlijk wel adequaat gereageerd werd. Daar ben ik erg benieuwd naar, of zou Simonis overplaatsing naar een andere parochie als adequaat beschouwen. En tot slot bidt Simonis dat ‘dit rapport mag helpen om de slachtoffers erkenning en genezing te vinden‘.
Op meer hulp van Simonis en de Katholieke kerk hoeven de slachtoffers kennelijk niet te rekenen. En dat is heel erg. Want laten we even niet vergeten dat seksueel misbruik betekent dat jonge kinderen zijn gedwongen om een volwassen vent af te trekken, te pijpen of door hem verkracht zijn. En dat die vent zijn macht misbruikte om het kind daarover te laten zwijgen. En als dat niet lukte, dan werd een hoge ome uit dezelfde club erbij gehaald om de ouders te laten zwijgen.
En de mensen die dit als kind hebben moeten meemaken krijgen nu te horen dat de Katholieke kerk klaar staat om hen te helpen. Maar de verantwoordelijken staan niet klaar om de schuldigen uit hun ambt te zetten, niet om zelf ontslag te nemen en niet om enige vorm van genoegdoening te geven
Meneer Opinie 
Hi grote Onbekende, gegroet!
Fijn dat je dit met me deelt (lekker dubbel hè?)
Ik pak een zin, juist omdat ik op teevee een slachtoffertje heb horen vertellen.
quote
Want laten we even niet vergeten dat seksueel misbruik betekent dat jonge kinderen zijn gedwongen om een volwassen vent af te trekken, te pijpen of door hem verkracht zijn. unquote
Vroeger, toen ik bij Kon. Marine zat, gebruikten we een uitdrukking: “paaltjes rijden”, dat betekende zoiets als “het schip laat klappende geluiden horen omdat ze van de ene golf op de volgende botste”. Vooral ‘s nachts heel hinderlijk, het verstoorde de slaap. Ik ga die uitdrukking nooit meer gebruiken na het verslag te hebben gehoord van een man, die als jong jongetje waarschijnlijk niets eens wist dat stijve piemels bestonden. Hij zat lang geleden op schoot bij een frater en bemerkte een opkomende bobbel onder zich, gevolgd door – voor hem – nog meer onbegrijpelijk bewegingen.
Nog een zin:
quote
Nu hij niet langer kan ontkennen dat hij iets wist, heet het dat hij nooit iemand wilde misleiden. Het gebeurde gewoon, maar buiten zijn wil om. unquote
Vaker al heb ik me geërgerd aan deze jezuietische zinnetjes. Ik luister, ik lees, en zie dat feitelijk geen ontkenning schuilt in de twee zinstukjes met “wilde” en “wil”. Het moet er op lijken dat hij zegt het niet gedaan te hebben, maar hij gaat er om heen dat hij het wel “gedaan” heeft.
Vroeger – tot voor kort eigenlijk – was ik nog minder slim dan vandaag aan de dag. Toen zou ik gewoon geloofd hebben dat hij het niet gedaan had, zo’n man van aanzien zei dat toch? Of bedoelde dat toch?
Als mens met plaatsvervangende schaamte waar passend, heb ik geen woorden voor alles wat je geschetst en aangehaald hebt. Enkel omdat mijn gevoel van afkeuring te sterk overheerst.
Dag Niek,
Graag gedaan, ik deel mijn visie graag :-).
Ik kan hbier geen Nederlandse TV zien (ik woon in Panama) en op sommige momenten is dat jammer. Ik vind het gewoon heel belangrijk dat tussen alle politieke en andere analyses door niet vergeten wordt wat er met die kinderen is uitgespookt en hoe die mensen daar nu nog onder lijden. En dat allemaal vanwege een stel geestelijken die ‘laat de kinderen tot mij komen’ verving door ‘laat mij aan de kinderen komen’. En die dat straffeloos konden doen om dat de club waartoe ze behoorden geen enkele verantwoording hoeft af te leggen aan haar leden. Parallellen met het beroemde Stanford Prison Experiment (http://nl.wikipedia.org/wiki/stanford-gevangenisexperiment) dringen zich onmiddelijk op.
Ha MO, je bent het gelukkig nog niet verleerd!
De hand in eigen boezem steken (sic!) zit er bij de pedobroedergemeenschap helaas niet in. God zal het in hun visie zo gewild hebben, als hij al bestond.